កូឡុមប៍ មិនដែលគិតថាផែនដីមានរាងមូលនោះទេ គេគិតថាវាមានរាដូចជាផ្លែ ព័រ (Poire) និងមានទំហំ 1/4 នៃទំហំពិតប្រាកដរបស់ផែនដី។
ទោះបីជាគេមានកេរ្តិ៍ឈ្មោះល្បីក្នុងរយៈពេលក្រោយមកក៏ដោយ តែការធ្វើដំណើរក្នុងឆ្នាំ ១៤៩២ របស់គេពុំមែនមានចេនាចង់ស្វែងរកទ្វីបថ្មីអ្វីទេ។ គេគ្រាន់តែចង់ពិសោធឲ្យឃើញថា ទ្វីបអាស៊ីនៅជិតជាងអ្វីដែលមនុស្សទូទៅធ្លាប់គិតទុកពីមុនប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែគេគិតខុសស្រឡះ។
កូឡុមប៍ មិនធ្លាប់បានទៅជាន់លើទឹកដីអាមេរិកម្តងណាទេ តែគឺទឹកដីដែលនៅជិតបំផុតគឺ ប្រជុំកោះ បាហាម៉ាស (Bahamas)(អាចជាកោះតូចៗមានឈ្មោះថា ផ្លាណា ខេយ៍) តែគេបង្ខំឲ្យកម្មករកប៉ាល់ស្បថថា ប្រសិនបើមានគេសួរត្រូវតែប្រាប់ថា ពួកគេបានទៅដល់ឥណ្ឌាហើយ។ គេបាត់បង់ជីវិតក្នុងឆ្នាំ ១៥០៦ ក្នុងក្រុងបាយ៉ាដូលីត ប្រទេសអេស្ប៉ាញ ព្រមជាមួយនឹងជំនឿដក់ក្នុងចិត្តរហូតដល់ដង្ហើមចុងក្រោយថា ខ្លួនបានទៅដល់មាត់ច្រាំងទ្វីបអាស៊ីទៅវិញ ទន្ទឹមនឹងគេធ្លាក់ទៅដល់ជាយទ្វីបអាមេរិកឯណោះ។
កូឡុមប៍ មានប្រវត្តិមិនច្បាស់លាស់។ ភស្តុតាងភាគច្រើនបង្ហាញថា គេជាកូនរបស់ជាងត្បាញក្រណាត់ ជនជាតិ ហ្សេណួ ដែលមានឈ្មោះថា ដូមេនីកូ កូឡុមបូ។ ប៉ុន្តែនៅមានចំណុចខ្វែងគ្នាជាច្រើនដែលល្មមនឹងអាចអះអាងបានថា គេជាជនជាតិជីហ្វ អេស្ប៉ាញខូស៊ីកា ព័រទុយហ្កេ ខាតាឡាន់ ឬជនជាតិក្រិចផងដែរ។
គេនិយាយភាសាដើមរបស់ហ្សេណួ ជាភាសាកំណើត (ពុំមែនភាសាអ៊ីតាលីទេ) ហើយរៀនអានភាសាអេស្ប៉ាញ (បញ្ចេញសំឡេងព័រទុយហ្កាល់ យ៉ាងច្បាស់) និងភាសាឡាតាំង ហើយអ្វីដែលលើសពីនេះ គឺគេអាចទាំងសរសេរកំណត់ហេតុប្រចាំថ្ងៃជាសម្ងាត់ដោយប្រើភាសាក្រិកទៀតផង។
យើងមិនដឹងថាគេមានរូបរាងបែបណាទេ ព្រោះគ្មានបុគ្គលណាគូរគំនូររបស់គេបន្សល់ទុកឡើយសូម្បីតែមួយសន្លឹក តែកូនប្រុសរបស់គេបញ្ជាក់ថា គេជាមនុស្សសម្បុរស សក់ពណ៌មាស រហូតដល់អាយុប្រហែលជា ៣០ សក់របស់គេក៏ប្រែជាសពេញក្បាល។
យើងក៏មិនដឹងពីកន្លែងកប់សាកសពរបស់គេដែរ។ តែយើងបានដឹងថា សពរបស់គេត្រូវបានពន្លះយកសាច់ចេញពីឆ្អឹងដែលវាជាការធ្វើពិធីបុណ្យសពសម្រាប់អ្នកដែលអស្ចារ្យ និងអ្នកដែលប្រព្រឹត្តអំពើល្អនៅក្នុងសម័យនោះ។ យើងក៏ដឹងទៀតដែរថា ដំបូងឆ្អឹងរបស់គេត្រូវបានកប់នៅទីក្រុងបាយ៉ាដូលីត ក្រោយមកក៏ដូរទៅកប់ក្នុងវត្តរបស់និកាយកាទូសៀន ក្នុងទីក្រុងសេប៊ីយ៉ា បន្ទាប់មកទៀតគឺទីក្រុងសាន់តូដូមិងកូ ក្នុងសាធារណរដ្ឋដូមីនិកាំង ហើយនឹងនៅក្នុងទីក្រុងហាវ៉ាណា ប្រទេសគុយបា និងចុងក្រោយមើលទៅដូចជាត្រូវនាំទៅកប់ក្នុងព្រះវិហារដ៏សំខាន់មួយក្នុងទីក្រុងសេប៊ីយ៉ា នាឆ្នាំ ១៨៩៨។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ មឈូសសពដែលមានធ្លាក់ឈ្មោះរបស់គេពីលើ គឺនៅក្នុងទីក្រុងសាន់តូដូមិងកូ នៅឡើយ ហើយពេលនេះ ក្រុងហ្សេណួ និងក្រុងប៉ាវីយ៉ា សុទ្ធតែដណ្តើមគ្នាអះអាងថា មានសិទ្ធិគ្រប់គ្រងលើរបស់របរ និងផ្នែកផ្សេងៗទៀតរបស់គេដែលមាននៅសល់ក្នុងមឈូសនោះ។ ការត្រួតពិនិត្យ DNA កំពុងតែមានដំណើរការនៅឡើយ តែមើលទៅកន្លែងស្នាក់នៅចុងក្រោយរបស់ កូឡុមប៍ ក៏នៅតែត្រូវបានគេនិយាយតៗគ្នាជារហូត មិនតិចជាងពីដំណើរជីវិតនិងភាពជោគជ័យរបស់គេនោះឡើយ។
No comments:
Post a Comment